هفته پیش داشتم توی اینترنت دنبال چندتا مطلب در مورد آمریکا می‌گشتم، یکی از لینکهایی که توجهم رو جلب کرد لینکی بود که به سایت رسمی کاخ سفید داده شده بود. وارد سایت شدم که مطلب موردنظر رو پیداکنم اما... کلی توی سایت گشتم و با لینکای داخلش ور رفتم. توی آرشیو اخبار سایت(حدوداً رمضان امسال)، خبری بود با این عنوان " رییس جمهور بوش در مراسم افطار در کاخ سفید حضور یافتند". خلاصه‌ی ماجرا این بود که آقای بوش و خانومشون (لارا خانوم) در مراسم افطاری که به صورت افتخاری‌ و‌ سالیانه در کاخ سفید برگزار می‌گردد شرکت کردند! در ادامه این خبر متن سخنرانی آقای بوش در لحظات ملکوتی و معنوی پیش از افطار (در عکس، این معنویت در حجاب بانوان حاضر در مراسم موج می‌زند!)آورده شده بود، که از چند جهت بسیار جالب است.

اولاً این هفتمین بار است که آقای بوش برای سفرا و سران برجسته دول مسلمان ساکن آمریکا (البته واژه‌ی بی اراده‌ی خوابالو شاید در خصوص خیلی از دول و ملل اسماً مسلمان مفسر بهتری باشد) ضیافت افطار ترتیب می‌دهند!. ثانیاً ایشان فرموده‌اند که امشب سنتهای دین اسلام را در سراسر دنیا جشن می‌گیریم (ظاهراً منظورشان از سنت روزه‌داری بوده است) و سپس نسبت به رهنمودهای دین اسلام در خصوص حمایت از مستضعفین در این ماه ابراز علاقه کرده‌اند!، وثالثاً فرموده‌اند که آمریکا در جنگ یوگسلاوی چه حمایتها که از مسلمانان آن مناطق نکرده است و در ادامه از حمایتهای دولتشان از زلزله زدگان در ایران و هند و پاکستان و محبتهای بی‌حد و حصرشان در حق مسلمین سخن گفته‌اند(وای که چقدر مخدوم واقع شدیم!). نهایتاً پس از ابراز همدردی با مردم مظلوم عراق و افغانستان، فرموده‌اند که در کنار مردم این کشورها برای برقراری دموکراسی خواهند ایستاد. خلاصه آقا کلی حرف زدند که بگن بابا ما با مسلمونها رفیق هستیم و اصلاً کلی تا حالا براشون قدم خیر برداشتیم و به علاوه به سنتهای زیباشون هم خیلی علاقه‌مندیم.
هرچی فکر کردم که چی بگم که حق مطلب رو ادا کنه چیزی به ذهنم نرسید، و آخر تصمیم گرفتم عکسهای زیر رو که بیانگر مراتب احترامات و خدمتگذاری‌های ایالات متحده برای مسلمین است، در انتها براتون بیارم. عکس اول مربوطه به تبلیغ شرکت کوکاکولا از بزرگترین شرکتهای سرمایه دار آمریکایی که در آن سنتهای مسلمین به شدت پاس داشته شده‌اند!
 
و عکس دوم هم چند هفته پیش در سایت رسمی خبرگزاری سی اِن اِن ذیل خبری در خصوص شرایط زندگی مردم در عراق پس از جنگ آمده بود که نشان دهنده اوج بهره‌مندی و رضایت این خانواده عراقی از برقراری دموکراسی در کشورشان است! (تا قبل از جنگ مشکل این بچه‌ها فقط بیماری خود کم دموکراسی‌دار بینی بود که بحمدالله به نحو احسن برطرف شد و الا این بنده‌های خدا، خونه و مدرسه وآب و برق و پول نفت رو میخوان چیکار؟!، عشقست دموکراسی!)
 
(فقط لطفاً کسی به آقای بوش نگه که این عکسها اینجاست چون اگه ببینشون، ممکنه به خاطر احترامی که برای مسلمین قایله دفعتاً قالب تهی کنه، ما هم که به مرگ کسی راضی نیستیم و حال و حوصله بیمارستان رفتن و برگزاری مراسم شب هفت و چهلم رو که از سنتهای مسلمین است!، خصوصاً برای عمو جُرجِ مهربون نداریم !!!)